Vittorio Roerade (NL)
VITTORIO ROERADE
Vittorio woont en werkt in Den Haag 1984 – 1989 Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag.
In zijn 1e museumsolo in het GEM presenteerde Vittorio Roerade werk van de laatste zes jaar. In zijn schilderijen gebruikt Roerade onorthodoxe technieken en materialen om sprookjesachtige figuratie te bereiken. Zo combineert hij bijenwas met fotocollages, giet hij epoxy, perforeert hij zijn werken en voorziet hij ze van haar en borduursels. Zijn ontroerende en vervreemdende materieschilderijen staan veelal in het teken van de kwetsbaarheid van de mens en de verbondenheid van alles op aarde. Ook al ontstaat al zijn werk uit ontelbare minutieuze tekeningen in schetsboekjes, Roerade is altijd bovenal als schilder actief. Aanvankelijk maakte hij olieverfschilderijen en aquarellen, maar al snel introduceert hij hierin collage-elementen. Zijn onderwerpkeuze is ongewijzigd gebleven: de mens, menselijke relaties en de verhouding van het individu tot het grotere geheel. Het portret heeft een belangrijke rol, als spiegel naar de wereld en als drager van psychologische betekenissen. Opvallend in het vroege werk zijn de series waarin Roerade verschillende onderdelen van het lichaam herhaalt, zoals neuzen, ogen, handen en voeten, wat diverse effecten heeft. De elementen worden raadselachtig en veranderen in een patroon, maar ze kunnen ook van een dubbelportret een samengesmolten mens maken. Ook komt het voor dat in portretten neus of mond ontbreken, waardoor ze zowel geconcentreerd als afgesneden van de wereld lijken. Een andere fascinatie, die voor structuren, doet ook van zich spreken in het recente werk. Was het in zijn vroege werk nog door middel van bijvoorbeeld een close-up van een hand, waardoor het lijnenspel van de huid zichtbaar wordt, nu komen takken en spinnenwebben voor als zelfstandig motief. Het zal niet een louter formele belangstelling zijn, het gaat Roerade om een stelsel van verbindingen tussen individuen en om een ultieme fundamentele structuur waaruit alle materie is opgebouwd; het universum in speelse en poëtische vorm. Hij voegt teksten toe, afkomstig uit popliedjes, die over de liefde of de schoonheid van het bestaan gaan. Ook deze teksten, opgebouwd uit puntjes die in de gladde epoxyhars worden geboord, vormen een abstract patroon, dat als een sterrenhemel over de voorstelling ligt. In zijn meest recente schilderijen zet hij de vermenging van individu en netwerk voort, terwijl hij de voorstelling steeds meer vrijheid toestaat.
Tekst: Galerie Ramakers DenHaag